Hoe hij zelf zijn fouten erkende en toegaf en probeerde uit te leggen hoe het tot die fouten was gekomen.
Zijn verontschuldigen aanbood en probeerde hulp te bieden aan de andere voor het verwerken van de gevolgen van die fouten.
Ik zag een mens dat had geleerd en veranderd is.
Jammer genoeg hangt de ander vast in het verleden, wil of kan niet vergeven.
Vergeten hoeft al helemaal niet, sommige dingen vergeet je nooit maar ze kunnen wel een plek krijgen in je leven zonder dat het je blijft belasten.
Maar de deur lijkt dicht gegooid kleine hoop heb ik voor beide dat de deur langzaam weer op een kier komt en als ze beide bereid zijn er gewerkt kan worden aan de situatie tussen beide.
De andere doet zichzelf te kort denk ik door te blijven vasthouden aan boosheid en frustratie en zelfs haat.
Nu is de situatie heel complex en loopt er inmiddels een traject voor professionele begeleiding maar zolang ze zich vastbijt in al die negativiteit en donkerheid komt ze niet vooruit.Zolang zij die deur niet open maakt blijft ze ook in die negativiteit.
Jammer genoeg lijkt ze haar eigen rol in dit alles niet duidelijk te hebben, alles legt ze bij een andere neer dit gaat heel ver en ze neemt zelf heel weinig verantwoordelijkheid voor haar handelen en haar rol in het geheel.
Ze lijkt te hebben besloten dat niets gaat helpen, dat niets beter wordt en dat het allemaal geen zin heeft ze kan het (ik hoop:nog niet) loslaten.
Moeilijk om te zien dat ze niet tot elkaar komen ze verdienen beide dit te verwerken en achter zich te kunnen laten en verder te kunnen gaan met hun leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten