Voorrangsbord.

Nu ik er bewust mee aan de slag ben realiseer ik me hoe vaak ik ja zeg niet omdat ik dat wil maar omdat ik denk dat ik iedereen om me heen daar mee verder help of een plezier doe. Nu ben ik erachter gekomen dat ik gewoon ook moeite heb met nee zeggen vaak voor de lieve vrede of om een conflict te vermijden maar ja zeg. Niet meer dus ik ben sinds een aantal dagen bewust bezig met nee zeggen omdat ik weet dat het beter is voor mezelf en voor anderen, nu niet gewoon willekeurig overal maar nee roepen, nee wel uit overtuiging of omdat ik gewoon weet dat ik met een ja heel ver van mezelf af zit.

Gisteren gebeurde me het volgende: ik wordt haast aangereden door een auto die weigert me mijn voorrang te geven, meneer moet net zo hard remmen als ik en we komen samen in de wegversmalling tot stilstand. Met gewapper van zijn handen gebaard hij dat ik maar achteruit moet, maar ho even ik heb voorrang dus ik schud mijn hoofd en wijs op het voorrangsbord, hij is duidelijk geïrriteerd en wappert nog eens met zijn handjes en ik schud nog eens met mijn hoofd en wijs op het bord, boos zet hij zijn auto uiteindelijk in de achteruit en laat me mopperend door ......ik moest ermee lachen, stresskip....hij had geen idee dat dit sinds kort voor mij een principe kwestie was geworden en ik mezelf niet meer kon toe staan weer toe te geven in de achteruit te gaan en meneertje maar zijn zin te geven terwijl ik in mijn gelijk stond....dus weer eentje op mijn scorebord!

Nu was dit een heel groot en krachtig NEE voor mij en gebeurd zoiets niet dagelijks maar de kleine nee-tjes tellen ook mee en zijn ook belangrijk. Doe jij het ook ja zeggen voor de lieve vrede of om een andere een plezier te doen, ja natuurlijk we doen het allemaal wel eens en dat hoor ook uit compassie of gewoon eens even een goede daad. Maar ik weet dat bij mezelf in de loop van jaren de grens zo vervaagd is dat Nee zeggen niet meer kon/kan. Maar alles is weer te leren en daar ben ik nu druk mee bezig, stap voor stap ik kom er wel.

Grenzen stellen, nee durven zeggen.

Ik denk dat dat voor mij een van de moeilijkste dingen is om te doen, grenzen stellen.
Nee kunnen zeggen en eraan vasthouden, waarom ik denk omdat ik bang ben voor de reacties van anderen op mijn grenzen.
Want het laatste wat ik wil op dit moment is anderen over stuur maken door mijn grenzen aan te geven.

Maar laat ik eerlijk zijn mijn grenzen zijn een eigen leven gaan lijden en gaan veel te ver.
In een poging om diegenen waar ik van hou te helpen zijn mijn grenzen verloren gegaan en accepteer ik bijna alles ach misschien ook weer niet maar in elk geval veel te veel.

En dat realiseer ik me na een gesprek van gisteren pas, door geen duidelijke grenzen te stellen maak ik het nog moeilijker voor anderen maar vooral voor ook voor mezelf. Gevoelens van schuld opwekken en manipuleren laten door anderen, misschien doen ze dat niet bewust maar toch doen ze dat bij mij.

Nu moet ik dit patroon gaan zien te doorbreken en daar ga ik hulp bij nodig hebben dit red ik niet alleen, maar als je voor hulp vraagt krijg je ze. Dus de eerste goede tips en steun zijn al binnen, eigenlijk zomaar van een onbekende (maar dan weet ik ook ook weer dat niets zomaar gebeurd) maar daar ben ik dankbaar voor en heel blij mee.

Dus nu starten met nee leren zeggen, dat zal niet makkelijk zijn want tot op heden zwicht ik gauw bij een weerwoorden doe dan toch maar om de stress laag te houden en de lieve vrede te behouden.
Maar dat gaan we nu veranderen, langzaam aan stukje bij beetje want het kan niet anders... ik ben namelijk op, aan het eind van mijn latijn zoals ze zo mooi zeggen.

Maar ik ga op weg op dit nieuwe pad, ik pak mijn kracht en ik zal dit overwinnen.