Hoe vaak heb je zelf al gezegd : O goed hoor terwijl het niet zo was.
En als de andere dan had gevraagd "en hoe gaat het werkelijk met je" had je dan je open kunnen en willen stellen en je zorgen kunnen delen?
Er is heus wel een verschil tussen mensen die ff snel op de fiets roepen: Hoi, hoe is het? of mensen die dit vragen midden in een drukke supermarkt of net tijdens een feestje, dan kies ik er zelf voor om niets te zeggen, mijn zorgen zijn tenslotte ook de zorgen van bv mijn kids of mijn ouders en die ga ik niet in de supermarkt of op een feestje bespreken ik hou dan ook altijd rekening met hun privacy, dat hoeft per slot van rekening ook niet iedereen te weten.
Ik zelf heb de ervaring dat ik het vaak ook makkelijker vind met vreemden te praten dan met bv familie, vaak omdat ik hun niet wil belasten met de zorgen van iemand die ze lief hebben en ik probeer ze zo te beschermen.
Toch is het belangrijk je zorgen te kunnen delen, krop het niet allemaal op praat erover of zoek een andere manier om je te uiten, je huisarts bv die je eventueel kan verwijzen naar professionele zorg als het nodig is! Je kunt je verhaal op papier (of digitaal) zetten, je kunt erover schilderen of tekenen, je kunt gedichten schrijven of de natuur in gaan en daar je emoties los laten.
Iedereen kan zijn emoties uiten het is alleen zoeken naar de juiste manier voor jouw, en positieve emoties uiten is voor vele niet moeilijk, je happy voelen en stralen en zingen gaat vaak vanzelf.
De zoektocht naar hoe uit ik negatieve emoties of mijn zorgen of angsten is vaak veel moeilijker, maar blijf er niet alleen mee worstelen, ga op zoek naar iets of iemand die je helpt en luistert, geen oordeelt velt en meedenkt over oplossingen of gewoon dat luisterend oor is of die schouder om uit te huilen.
Hallo en hoe gaat het vandaag met jouw?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten